Nokturn

W jaki sposób artysta może wyrazić własny ból po śmierci przyjaciela i oddać mu hołd? Słowem, krzykiem, czynem? – pewnie tak. Ale dla takich artystów, jak Witold Jarosiński i  Jan  Łosakiewicz, jedyną słuszną możliwością wypowiedzi jest muzyka i taniec.  Autorzy tego mini dzieła podejmują próbę pokazania więzi w relacjach braterskich (konflikt, miłość, opiekuńczość), dziadek – wnuki (opiekuńczość), kobieta mężczyzna (niepewność, opiekuńczość, miłość).

Kuba i Kajtek – bracia – ukochane wnuki śp. Ryszarda Teperka tracą dziadka –mentora, przyjaciela i opiekuna. Żyjąc na ziemi nie potrafimy sobie odpowiedzieć na pytanie, czy po śmierci bliskie nam osoby sprawują nad nami opiekę. Pewnie każdy z nas w to wierzy. Pojawiające się kobiety są symbolami zarówno zjawy jak i żywej istoty wprowadzającymi młodych samotnych chłopaków w prawdziwe acz trudne i odpowiedzialne życie.

 

Choreografia: Jan Łosakiewicz

Muzyka: Witold Jarosiński

Tańczą: Jakub i Kajetan Raźny, Anna Lewandowska, Pamela Piotrowska