Wschodnie refleksje

Biłgoraj dawniej miasto typowo rzemieślnicze. Najważniejszą dziedziną rzemiosła było sitarstwo. Sita z Biłgoraja były sprzedawane w wielu krajach świata. Wiązało się to z koniecznością wyjazdów sitarzy poza kraj, gdzie handlowali swoimi produktami. Jeden taki wyjazd trwał około roku, po czym po powrocie do domu sitarze przebywali w Biłgoraju również rok.

Inspiracją do tej kompozycji stały się samotne kobiety oraz przepiękny, cały w bieli damski strój.Wolno płynący czas samotnej kobiety odzwierciedlony jest w ruchu tanecznym, ruchu  jednostajnym, jednolitym – tak jak spędzany rok w osamotnieniu i oczekiwaniu na powrót męża.

 

Choreografia: Małgorzata i Jan Łosakiewiczowie

Muzyka i opracowanie muzyczne: Witold Jarosiński